"Hoezeer De Nachtwacht ook als een meesterwerk wordt gezien, het is in zekere zin mislukt. En dat moet Rembrandt geweten hebben. Dit zegt prof. dr. Ernst van de Wetering, emeritus hoogleraar kunstgeschiedenis en sinds 1968 lid van het Rembrandt Research Project vandaag in de speciale uitgave van het maandblad M ter gelegenheid van het Rembrandtjaar. Hij liep in zekere zin een doodlopende straat in.
Volgens Van de Wetering realiseerde Rembrandt zich dat hij met zijn spotlicht-effecten te veel offers bracht en dat hij met zijn zoektocht naar beweging in een eigenaardige impasse terecht was gekomen.
In de Nachtwacht wil hij leven scheppen, beweging, en daarvoor offert hij heel veel leesbaarheid op, kleuren, details. Dat heeft te maken met de betekenis van het doek. Enerzijds is het namelijk de verbeelding van de chaos, je ziet de seconde voordat, op commando van de kapitein in het zwarte pak, een stoet wordt geformeerd. Tegelijk brengen de twee figuren die in het licht staan er orde in aan: het gele meisje met een dode kip hangend aan haar gordel en de in het geel geklede luitenant. Maar Rembrandt wilde zowel de chaos van door elkaar lopende figuren schilderen, als een compositorische ordening nastreven. Daarom is hij vastgelopen"
